Zusters en broeders,
Pinksteren : het feest van de Heilige Geest , en ook het feest van het ontstaan van de Kerk . In de eerste lezing hoorden we dat allen na Jezus' hemelvaart op dezelfde plaats in de bovenzaal bijeen waren. En 'allen': dat zijn niet alleen de apostelen, maar dat zijn ongeveer honderdtwintig leerlingen. Ook Maria en enkele andere vrouwen horen daarbij. feitelijk weten ze niet goed wat ze moeten doen. Misschien zijn ze heel onzeker, misschien zelfs angstig, want wat brengt de toekomst zonder Jezus? En dan ineens is er gedruis als van een hevige windvlaag, tongen van verdeeldheid over hen, en vuur allen worden vervuld van de heilige Geest. Dus niet alleen Petrus en de andere apostelen, maar alle aanwezigen.
Dat is meteen de eerste boodschap van Pinksteren: de heilige Geest is er voor allen . God maakt geen onderscheid tussen jong en oud, mannen en vrouwen, vissers, tollenaars, herders en noem maar op: allen ontvangen zij de heilige Geest . Dat levert ook vandaag nog steeds op. Of we nu sterk zijn dan wel twijfelende en zoekende betrouwbaar zijn: de Geest van God is ook op ons uitgestort. Dat hebben we trouwens op ons vormsel gevierd, en de heel jongeren onder ons zullen dat nog vieren.
Die Geest merk je direct bij de apostelen. Weg is de twijfel, weg de aangewezen, weg de angst. Ze stormen naar buiten en spreken vol enthousiasme over Gods grote daden van liefde, vrede, vreugde, verzoening en nog zoveel meer. Hun toehoorders komen uit alle windstreken van het Romeinse rijk, en allen horen ze spreken in hun eigen taal. Is er nu sprake van een taalwonder? Nee, want al die toehoorders zijn joden uit de diaspora die vol enthousiasme luisteren naar die woorden over een God van liefde en vrede, en allen voelen ze zich verbonden met elkaar, willen wat ze horen is de taal van hun hart. Niet de taal van de 732 geboden en verboden van de wet van Mozes, en ook niet de taal van eisen en straffen, maar de taal van het hart. Een taal die ook wij zo graag horen en ook zo graag spreken, want het is de taal die ons allen verbindt.
En dat is de tweede boodschap van Pinksteren. Een van boodschap liefde en vrede. Een die boodschap die we accepteren en die ons beïnvloed zoals wij zijn. Een boodschap van de taal van ons hart. Een boodschap van ons levensverhaal met geluk en ongeluk, hoop en wanhoop, vreugde en verdriet, en nog zoveel meer dat onze dagen vult.
En de derde boodschap van Pinksteren is dat we, net als de leerlingen, in beweging komen om getuigen te zijn van Jezus, want before heeft Hij ons de heilige Geest: om vol vuur te getuigen van zijn woorden en daden van liefde, vrede en vreugde. Om mensen te zijn van geloof, hoop en liefde. Om te bewijzen wat donker is in onszelf, in onze maatschappij en in de wereld.
Dat is Pinksteren: vieren dat Gods Geest over ons is gekomen. Dat Hij in alle omstandigheden in ons werkt. Dat we hebben gegeven die Hij ons heeft gegeven gebruiken in heel ons doen en denken. En dat moet helemaal niet spectaculair zijn. Oprechte aandacht, een luisterdoor, een liefdevolle hulpvaardigheid, mee voelen, mee vieren en nog zoveel meer kleine dingen die het leven beter maken volstaan.
Zusters en broeders, in een lied dat helemaal voorbij bij vandaag, gaan we op zoek naar de goede vruchten van de Geest; En we sommen op: de liefde en de vreugde, de vrede allermeest, geduld om te verdragen en goedertierenheid, geloof om honderduit te vragen. Het zijn woorden uit de briefing van Paulus aan de Galaten. En vooral: het zijn woorden die helemaal passen bij de heilige Geest. Hij zet ons aan tot en geeft ons de kracht om ons leven uit te bouwen vol liefde, vrede en vreugde. Om geduldig te zijn, om open te staan voor onze medemensen, om ons te laten leiden door goedheid en verdraagzaamheid. Om mensen te zijn van geloof, hoop en liefde. Dat wens ik ons allemaal toe: dat de goede vruchten van de Geest echt in ons onmogelijk werken. Amen.